الن واتس

 

از آنجا که ذن یک روش زندگی ، یک حالتی از بودن است که پذیرفتن آن در هیچ مفهومی امکان پذیر نیست ، بنابراین هرگونه مفاهیم ، ایده ها ، کلماتی که امروز عصر برای شما بیان خواهم کرد هدف ذن خواهد بود ،  این نشان دهنده محدودیت کلمات و تفکر  ما در مورد ذن است. بنابراین اگر کسی بخواهد ذن را تعریف کند یا خود من  مقدمه‌ای از ذن بگویم کاملا تلقینی برای شما خواهد شد، هیچ چیزی برای باور کردن وجود ندارد، ذن فلسفه یا یک آموزه نیست که شما آن را بخواهید یاد بگیرید. کل این دنیا شبیه آب روان ، سیال و تغییرپذیر است و وقتی ما از دنیای خشکی وارد آب می‌شویم هیچ ایده ای در مورد شنا کردن نداریم ، اگر تلاش کنید روی آب بایستید یا آب را نگه دارید غرق خواهید شد، تنها چیزی که باید یاد بگیرید شنا کردن است و برای شنا ، شما آرام می‌شوید ، رها می‌شوید ، خود را به آب می‌دهید و باید بدانید که چگونه از راه درست نفس بکشید. و سپس متوجه می‌شوید که آب شما را بالا نگه می‌دارد. در واقع ، به طریقی خاص شما آب می‌شوید.

در این جهان یک انرژی عالی وجود دارد و ما هیچ نامی برای آن نداریم. مردم نام های مختلفی را برای آن امتحان  کرده‌اند ، مانند خدا ، مانند برهمن ، مانند تائو ، اما در غرب ، کلمه خدا بسیاری از انجمن‌های خنده دار را به آن متصل کرده است که بسیاری از ما از آن خسته شده‌ایم . ما به دنبال یک چیز جدید و نویی هستیم . در بودیسم اسم هایی برای نام بردن این انرژی بزرگ وجود دارد که در واقع هیچ معنای خاصی را ندارد مثلا "دادادادا" که شبیه اولین صدایی است که وقتی بچه به دنیا می‌آید میگوید و ما خیلی وقت‌ها خوشحال می‌شویم چون فکر می‌کنیم گفته "ددی" یا بابا!   بودایی ها بیشتر به این انرژی بزرگ "ساچنس" میگویند که معنی خاصی نمی دهد .  بر اساس فلسفه بودیسم کل جهان دادادا هست یعنی ده هزار عملکرد ده هزار چیز مختلف و فقط یک "ساچنس" ، ما همه یک ساچنس هستیم. و این بدان معنی است که ساچنس مانند هر چیز دیگری می‌آید و می رود زیرا تمام این جهان یک سیستم روشن و خاموش است.

همانطور که چینی‌ها می گویند ، این یانگ و یین است ، و بنابراین "حالا شما آن را می‌بینید ، حالا شما نمی‌بینید ، اینجا هستید ، اینجا نیستید ، ، زیرا طبیعت انرژی مانند امواج می‌باشد ، و امواج دارای برآمدگی و فرورفتگی هستند و هیچ غلبه ای بر تاریکی و نور و یا بر فرورفتگی و برامدگی وجود ندارد. و اما مرگ هم شکل دیگری از این انرژی است همانطور که فرانسوی ها می‌گویند ، شما واقعاً قطاری از یک انرژی هستید ، و هیچ چیز دیگری وجود ندارد ، جز خود شما !، اما برای اینکه همیشه باشید ، شما یک حوصله تحمل‌ناپذیر  می‌خواهید ، و بنابراین ترتیب داده شده است که  شما بعد از مدتی و بطور کلی بعنوان شخص دیگری باز گردید و بنابراین وقتی این را بفهمیدید ، انرژی و لذت کامل را خواهید داشت. همانطور که بلیک گفت ، "انرژی  یک لذت ابدی است." و شما ناگهان می‌بینید کل چیزها در این جهان ساختگی هستند و همه‌ی آنها شما هستید به همین دلیل  ما نامی روی آن نمی‌گذاریم زیرا شما همین هستید و نمی‌توانید چیز دیگری باشید. این به این معنا نیست که شما از هیچ چیز دیگر نمی‌ترسید یا با هیچ صدایی نمی‌پرید و عصبانی نمی‌شوید بلکه به این معنی است که شما خیلی خیلی عمیق خودتان را می‌شناسید و قادر خواهید بود که یک انسان باشید نه یک بودای سنگی، در ذن فرق بزرگی بین بودای زنده و بودای سنگی وجود دارد شما اگر بودای سنگی را بزنید یا دستش را بشکنید هیچ چیزی نمی گوید اما اگر بودای زنده را بزنید می‌گوید"آخ" و درد را احساس می‌کند چون اگر چیزی حس نکند دیگر انسان نیست. بوداها انسان هستند ،آنها فرشته یا خدا نیستند بلکه زنان و مردان آگاه هستند وتنها تفاوت‌شان این است که از انسان بودن نمی‌ترسند از درد ورنج کشیدن هراسی ندارند و با تمام وجود انسان بودن را زندگی می‌کنند.

Zhuang zhou   می گوید انسان کامل ، ذهن را همچون آیینه به کار می برد،  هیچ چیزی را نگه نمی دارد،هیچ چیزی را رد نمی کند و دریافت کننده است اما نگه دارنده نیست. از منظر ذن ،  هیچ چیز در این دنیا  باقی نمی ماند ، و مانند ابر حرکت می کند و مانند آب روان می شود ، همه زندگی یک توهم باشکوه یا یک سیاره انرژی است، و هیچ چیز ترسناکی وجود ندارد. در ذن برای void خیلی اهمیت قائل هستند که به معنای پوچ یا خالی است و نه به معنای "باطل" . این به معنای خالی بودن واقعی ترین چیزی است که وجود دارد ، اما هیچ کس نمی تواند آن را تصور کند.تقریباً همان وضعیتی است که شما  روی بلندگو صدای انسان را می شنوید ، انواع سازها ، بوق زدن ، صدای ترافیک ، انفجار اسلحه و با این وجود همه آن صداهای فوق العاده متنوع ، ارتعاشات یک دیافراگم است ، اما هرگز چنین چیزی را بیان نمی کند. گوینده صبح اول وقت نمی آید و می گوید: "خانم ها و آقایان ، تمام صداهایی که متعاقباً در طول روز می شنوید ، لرزش این دیافراگم خواهد بود. آنها را واقعی نگیرید".

و دقیقاً به همین ترتیب ، شما هرگز قادر نیستید که مستقیم به چشمان خود نگاه کنید یا دندانهای خود را گاز بگیرید ، معاینه کنید ، و از ذهن خود یک شی درست کنید، چرا که اینها همه تو هستن ، و اگر سعی کنی آنها را پیدا کنی و آن را به چیزی بدل کنی ، این یک عدم اطمینان زیاد است. در این دانش ، چیزی برای یادآوری وجود ندارد. چیزی برای فرمول بندی وجود ندارد. شما بهتر می دانید وقتی می گویید "من آن را نمی دانم". زیرا  که این بدان معناست که "من آن را نگه نمی دارم، سعی نمی کنم به آن بچسبم" ، زیرا کاملاً هیچ ضرورتی برای انجام این کار وجود ندارد. "شما نمی توانید با تفکر به آن برسید ، و با فکر نکردن نمی توانید آن را درک کنید." ، با انجام کاری در مورد آن  نمی توانید معنای ذن را بگیرید ، اما به همان اندازه ، نمی توانید معنای آن را درک کنید و کاری انجام ندهید ، زیرا هر دو به روش های مختلف خود هستند.

تلاش می‌کنیم برای درک ذن از اینجا به جای دیگری برویم غافل از اینکه برای رسیدن به چیزی که من به آن ساچنس می‌گویم باید به طور کامل فقط همینجا باشیم. در واقع یک پیش نیاز کاملاً ضروری وجود دارد، و آن توقف فکر است. من این را با روحیه ضدفکری نمی گویم ، زیرا من خودم زیاد فکر می کنم ، زیاد صحبت می‌کنم ، کتاب های زیادی می‌نویسم و نوعی دانشمند نیمه کاره هستم. اما می‌دانید ، اگر تمام وقت صحبت کنید ، هرگز حرف دیگران را نخواهید شنید ، بنابراین ، تنها چیزی که باید درباره آن صحبت کنید مکالمه خودتان است. بنابراین وقتی شما نسبت به این دنیا بیدار می‌شوید ، ناگهان متوجه می‌شوید که تمام به اصطلاح اختلافات بین خود و دیگری ، زندگی و مرگ ، لذت و درد ، همه  فقط مفهومی هستند و آنها در این جهان وجود ندارند. آنچه ما قبل از شروع این سخنرانی انجام دادیم ، برای تمرین Za-zen ، ذن نشسته بود. اتفاقاً سه نوع ذن دیگر به غیر از    Za-zen  وجود دارد، ذن ایستاده ، ذن راه رونده و ذن خوابیده.

راه رفتن ، ایستادن ، نشستن و دراز کشیدن. و آنها می‌گویند هنگام نشستن ، فقط بنشینید. وقتی راه می‌روید ، فقط راه بروید. اما هر کاری می کنید ، تکان نخورید. در واقع ، اگر واقعاً تکان خوردید ، می‌توانید تکان بخورید. (به نظرم منظور واتس این است که اگر تکان خوردی و حرکتی انجام دادی ، برو و به آن حرکت بپرداز). بنابراین ، اکنون  Za-zen یا ذن نشسته در دنیای غرب یک چیز بسیار خوب است.زیرا ما خیلی زیاد دویده‌ایم، ایرادی هم ندارد چون خیلی فعال بودیم و موفقیت‌های زیادی را هم بدست اوردیم، اما همانطور که ارسطو مدت‌ها پیش اشاره کرده بود که هدف هر گونه عملی تامل (تعمق) است. به عبارت دیگر ، شلوغ ، شلوغ ، شلوغ ، شلوغ ، شلوغ ، اما این همه شلوغی برای چیست؟ به خصوص خیلی وقت‌ها  افراد شلوغ هستند زیرا فکر می‌کنند به جایی می‌روند ، یا چیزی را بدست می‌آورند. و سوال این است که به چیزی می‌رسند؟

اگر بدانید که به جایی نمی‌روید ، نکته قابل توجهی برای اقدام وجود دارد. اگر مثل رقصیدن یا آواز خواندن یا پخش موسیقی رفتار کنید ، و بدانید  واقعاً به جایی نخواهید رفت ، فقط یک عمل خالص انجام می‌دهید ، اما اگر فکر کنید که عمل شما در نهایت باعث رفتن به جایی که همه چیز خوب خواهد بود می‌شود، سپس شما در قفس سنجاب اسیر هستید و ناامیدانه محکوم به آنچه بوداییان "سامسارا" ، دوندگی یا سگ دویی  می‌نامند، هستید ، زیرا فکر می‌کنید که به جایی می‌خواهید بروید، در حالی که همانجا هستید. و تنها آن کسی که متوجه شده که در حال حاضردر همانجا است قادر به عمل کردن  می‌باشد ، زیرا با فکر اینکه قصد دارد به جایی برسد ، عصبانی عمل نمی‌کند. او عمل می‌کند مثل اینکه بتواند در آن مرحله به مراقبه پیاده روی بپردازد ، می‌بینید ، ما پیاده روی می‌کنیم نه به این دلیل که برای رسیدن به یک مقصد عالی  خیلی عجله داریم ، بلکه به این دلیل که خود راه رفتن عالی است، پیاده روی خود مراقبه است. و هنگامی که راه رفتن راهب های ذن را تماشا می کنید بسیار جذاب است.

و اما مراقبه نشستن واین مراقبه نشستن ممکن است در ابتدا بسیار دشوار به نظر برسد ، زیرا اگر به روش بودایی بنشینید ، پاهایتان را درد می‌آورد. اکثر غربی‌ها مسخره  می‌کنند. آنها نشستن برای مدت طولانی را بسیار کسل کننده می‌دانند ، اما دلیل اینکه آنها آن را کسل کننده می‌دانند این است که آنها هنوز در حال فکر کردن هستند. اگر فکر نمی‌کردید ، گذر زمان را متوجه نمی‌شدید ، و در واقع ، دور از کسل کننده بودن ، جهان را بدون گفتگو به طرز شگفت انگیزی جالب می بینید و معمولی‌ترین مناظر و صدا‌ها و بوها، سایه‌ها روی زمین مقابل شما، همه این موارد ، بدون نام بردن از آنها ، و گفتن "این سایه است ، این قرمز است ، این قهوه‌ای است ، این پای کسی است." فوق العاده به نظر می‌رسند زیرا وقتی دیگر چیزهایی را نام نمی‌برید ، شروع به دیدن آنها می‌کنید. به همین دلیل است که لائوتزو گفت: "پنج رنگ باعث کور شدن انسان ، پنج صدا باعث ناشنوا شدن انسان می شود" ، زیرا اگر فقط می توانید پنج رنگ را ببینید ، نابینا هستید ، و اگر فقط پنج تن موسیقی را بشنوید ، ناشنوا هستید. می بینید ، اگر صدا را به پنج تن تحمیل کنید ، رنگ را به پنج رنگ تحمیل کنید ، کور و ناشنوا هستید. دنیای رنگ و دنیای صدا بی نهایت است. و فقط با توقف و رفع تصورات در مورد دنیای رنگ و جهان صدا ، واقعاً شروع به شنیدن و دیدن آن می کنید. آنچه شما باید در ادامه Za-zen درک کنید ، متوقف کردن فکر کردن است و آسان‌ترین راه برای توقف فکر  اول از همه فکر کردن در مورد چیزی است که هیچ معنایی ندارد. در ذن نشسته کلمه "mu" رو چندین بار تکرار می‌کنن، یا شمردن نفس ، یا گوش دادن به صدایی است که معنی ندارد ، زیرا شما را از فکر باز می‌دارد ، و شما مجذوب صدا می‌شوید.

اکنون دراین مرحله  مقدماتی به اصطلاح ساتوری(ساتوری،یک تجربه عمیق درونی، دیدن حقیقت درون است) وجود خواهد داشت و شما فکر خواهید کرد "واو ، همینه!" خیلی خوشحال خواهید شد ، روی هوا قدم خواهید زد. هنگامی که از سوزوکی دایزتزسوال شد که داشتن ساتوری چگونه است ، او گفت: "خوب ، این مانند یک تجربه معمولی روزمره است ، به جز این  که حدود دو اینچ از زمین جدا شدی." ساتوری در اینجا وجود ندارد ، زیرا هر کسی که یک تجربه معنوی داشته باشد ، خواه آن را از طریق zazen کسب کنید ، یا از طریق LSD یا هر چیز دیگری ، این تجربه را به شما می دهد. اگر بخواهید آن را نگه دارید ، بگویید "اکنون آن را فهمیدم" ، آن از پنجره خارج خواهدشد ، زیرا هر لحظه که موجود زنده را به چنگ می آورید ، مانند این است که یک مشت آب بگیرید ، هرچه بیشتر آن را بگیرید و فشار دهید ، سریعتر از طریق انگشتان خود خارج می شود. هیچ چیزی برای نگه داشتن وجود ندارد ، زیرا شما نیازی به گرفتن چیزی ندارید.چرا که از اول شما آن را دارید .و شما از طریق روشهای مختلف مدیتیشن میتوانید آن را ببینید اما مردم از نشستنهای طولانی زجر میکشند یا پاهاشان درد می گیرد و معتقدند که رنج باعث ایجاد شخصیت می شود ، بنابراین رنج برای شما خوب است. واما این واقعیت نداردو ما از طریق های راحتی که قبلا هم گفتم مثل دراز کشیدن هم میتوانیم مدیتیشن کنیم انسان از گوشت و استخوان ساخته شده (نرم و سخت).

من همیشه در مورد آزادی صحبت میکنم اما نه آزادی سیاسی من در مورد آزادی صحبت می کنم که وقتی می دانید که شما هستید ، برای همیشه و همیشه و همیشه. و وقتی بمیرید خیلی خوب خواهد بود ، زیرا این یک تغییر خواهد بود ، اما به طریقی دیگر برمی گردد. اما مراقب باشید ممکنه با وجود دانستن این هنوزم بذر خصومت، غرور یا پایین کشیدن آدما در وجود شما باشد. درک ذن ، درک بیداری است که ما آن را تجربیات عرفانی و یکی از خطرناک ترین چیزهای جهان می نامیم. و برای شخصی که نمی تواند آن را مهار کند ، مانند این است که یک میلیون ولت به ماشین اصلاح خود وصل کند. ذهنت رو باد میکنی و بعد ضربه بزرگی میخوری. اکنون ، اگر به آن روش بروید ، این همان چیزی است که در بودیسم به آن یک بودای پرایوت می گویند   "بودای خصوصی"او کسی است که به جهان ماورایی می رود و دیگر هرگز دیده نمی شود. و او از نقطه نظر بودیسم اشتباه کرده است ، زیرا از نقطه نظر بودیسم ، هیچ تفاوت اساسی بین جهان ماورایی و این دنیای روزمره وجود ندارد.

بنابراین ، بسیار مهم است که فراتر از وجد را ببینیم. وجد در اینجا نرم و دوست داشتنی ، آغوش و بوسیدن است و این بسیار خوب است. اما فراتر از وجد ، استخوان وجود دارد ، آنچه ما آن را واقعیت های سخت می نامیم. شما فکر می کنید وجد دیدن نور بصیرت است . و اینجا خود نور است، این انرژی درخشان و فروزان که روشن تر از هزار خورشید است  ، در همه چیز وجود دارد، تصور کنید در حال دیدن آن هستید. مثل اینکه هاله ها را در اطراف بودا می بینید. این فراتر از نور است ، بسیار روشن است. و شما شاهد رد شدن آن از خود هستید مانند یک ستاره بزرگ که لبه های قرمز، زرد و نارنجی و آبی و سبز و بنفش دارد. شما می بینید که این ماندالای بزرگ در حال ظهور این خورشید بزرگ است ، و فراتر از بنفش ، رنگ سیاه وجود دارد، سیاه شفاف مانند لاک. و دوباره ، از آنجا که یانگ از یین می آید ، از شدت سیاهی ، نور بیشتری بوجود می آید. همین طور که ادامه می دهید ، همراه با این نور ، صدا می آید. صدایی با نور سفید بسیار شگفت آور که نمی توانید آن را بشنوید، چنان سوراخ کننده است که به نظر می رسد گوش ها را نابود می کند. اما سپس همراه با رنگها ، صدا در فواصل هارمونیکی به مقیاس پایین می رود ، پایین ، پایین ، پایین ، پایین ، تا زمانی که به یک پایه رعدآسا عمیق برسد که چنان مرتعش می شود که به چیزی جامد (محکم) تبدیل شود. اکنون در تمام این مدت ، شما یک نوع چیز در حال تابش  را تماشا می کنید.

اما "این می گوید ،" می دانید ، این همه کاری نیست که من می توانم انجام دهم ، "و اشعه ها شروع به رقصیدن می کنند ، و صدای بیرون آمدن نیز شروع می شود. بیایید یک بعد دیگر نیز اضافه کنیم که الان در حال آمدن به سمت شما است، و می گوید تازه در حال شروع شدن است. یک مربع درست کنید و بچرخید، سپس تمام جزئیات کوچک را را می بینید که بسیار شدید می شوند و صدا شروع می کند به متفاوت شدن و کل فضا را در بر می گیرد و و می رود ، می رود ، می رود ، و شما فکر می کنید که از ذهن خود بیرون رفتید ، که ناگهان بر می گردید و فکر می کنید چرا ما ، اینجا دور هم نشسته ایم!