«سینما، بیرون از سینما»، تجربه‌ی لذت‌بخش تماشای جمعی یک فیلم، بیرون از سینما است. در این کارگاه به درون‌مایه‌های هر فیلم پرداخته می‌شود. در ابتدای هر جلسه، پرسشی از محتوای فیلم مطرح می‌شود. پس از آن شرکت‌کنندگان به تماشای فیلم می‌نشینند و بعد از نمایش فیلم درباره پرسش اولیه بحث خواهد شد. در این کارگاه، فیلم‌ها از منظر  محتوا و المانهای روانشناسی نقدوبررسی شده و شرکت‌کنندگان با لایه‌های زیرین هر فیلم آشنا می‌شوند.

طریقه برگزاری :

1. پخش و تماشای دسته جمعی فیلم (راس ساعت 14)

2. 15 دقیقه استراحت با پذیرایی (چایی / شیرینی)

3. 40 دقیقه تحلیل روانشناختی فیلم

4. 20 دقیقه پرسش و پاسخ

بهره افراد از شرکت در این کارگاه چیست؟

لذت تماشای یک فیلم به‌شکل جمعی
آشنایی با لایه‌های زیرین یک فیلم
یافتن نگاهی عمیق نسبت به موضوعات روانشناسی

این کارگاه برای چه کسانی است؟

تمامی کسانی که به سینما، روانشناسی و هنر علاقه دارند یا دوست دارند به درکی عمیق‌تر از محتوای یک فیلم برسند.

تعامل شرکت‌کنندگان چگونه است؟

این کارگاه کاملاً به‌شکل بحث و گفتگو خواهد بود و شرکت‌کنندگان در مباحث مطرح‌شده مشارکت کلامی خواهند داشت.

در این کارگاه، به چه چیزهایی پرداخته می‌شود؟

هر فیلم در اولین لایه خود روایت‌گر یک داستان است. داستانی که اصلی‌ترین عنصر جذابیت یک فیلم بوده و تمامی مخاطبان با آن ارتباط برقرار می‌کنند. اما در پس این داستان‌ها عناصر مختلفی مطرح می‌شوند که درون‌مایه‌های آن داستانند. این درون‌مایه‌ها یا مضامین، اغلب در تماشای چندباره یک فیلم و با فهم درست ارجاعات بیرونی آن، آشکار می‌شوند. از‌همین‌رو برای رسیدن به درکی عمیق‌تر از یک فیلم باید با مفاهیمی از  روانشناسی و هنر آشنا بود و نحوه دیدن مضامین را در دل یک داستان یاد گرفت. این درک عمیق‌تر نه فقط به شناخت لایه‌های زیرین یک اثر کمک می‌کند بلکه ابزاری برای خودکاوی و شناخت بهتر جهان است. این کارگاه برای کمک به یافتن این ابزار و آموزش نحوه استفاده از آن طراحی شده و برگزار می‌شود.

برنامه این هفته چیست؟

داستان فیلم، که در سال ۱۹۹۵ رخ می‌دهد، سفر چریل از مرز کالیفرنیا/مکزیک تا کانادا را دنبال می‌کند. او با برخی اتفاقات شایعی که برای اکثر هایکرها رخ می‌دهند مواجه می‌شود: درد گرفتن عضلات، آذوقه ناکافی، هوای بسیار سرد و طوفانی و مسافران دیگری که همیشه یاری رسان نیستند. (مورمور کننده ترین صحنه، صحنه ای است که در آن چریل آب فیلتر شده ای را با یک جفت مرد تقسیم می‌کند). شوخ طبعی فرصتی برای عرضه اندام در فیلم پیدا کرده است، مثلاً در صحنه ای شاهد نخستین تلاش‌های چریل برای پوشیدن کوله پشتی سنگینی هستیم که احتمالاً هم وزن خود است.

در حین راه رفتن خاطراتی را به یاد می‌آورد. فلاش بک‌ها ظرف نمایش خاطرات به بیننده هستند. چریل دوران کودکی و لحظات شادی که هنوز در دوران نوجوانی در خانه زندگی می‌کرد را به یاد می‌آورد. بعد تاریکی از راه می‌رسد: مرگ مادر (با بازی لورا درن) در اثر سرطان؛ وخیم شدن وضعیت زناشویی‌اش با پل (با بازی توماس سادوسکی)؛ اعتیاد به مواد و روابط جنسی بی محابا؛ و بالاخره قبول این که اگر کاری برای تغییر زندگی‌اش نکند در آینده ای نه چندان دور گور تنها مقصدش خواهد بود. راه حل او، نوعی بازپروری شخصی، دل زدن به چالش سفر در مسیر پاسیفیک کرست در مدتی بیش از سه ماه است.

دو دلیل متقاعد کننده برای تماشای « طبیعت وحشی» بازی ویترسپون و فیلم‌برداری این فیلم هستند. در این که بازیگر خود را وقف این نقش کرده هیچ شکی نیست. او با تمام وجود جلو می‌رود و در نتیجه چریل را به زندگی بر می‌گرداند. شاید هیچ بازیگر زن دیگری در سال ۲۰۱۴ تا این حد متعهد به نقش خود نبوده است. این تعهد صرفاً برای سودای اسکار نبوده؛ بلکه پر واضح است که ویترسپون به آنچه می‌کند اعتقاد دارد. والی، کارگردانی که متیو مک کاناهی را به جایزه اسکار سال ۲۰۱۴ رساند، نشان می‌دهد که می‌داند چطور باید بهترین بازی را از بازیگرانش بگیرد. مانند «باشگاه خریداران دالاس»، «طبیعت وحشی» بیشتر درباره بازی و شخصیت پردازی است تا داستان گویی. زنان قوی و مقاوم در موقعیت‌های بدون ابرقهرمان نادرند؛ ولی این فیلم زنی را در این شرایط قرار داده است. و اگرچه دوربین هرگز بیش از حد روی ویترسپون زوم نمی‌کند، شاهد برخی شات های زیبا هستیم (اما به هر حال انتظاری غیر از این را هم نمی‌توان از فیلمی به نام «طبیعت وحشی» داشت).

تهران، خیابان شریعتی، بالاتر از میرداماد، روبرو ایستگاه مترو شریعتی

کوچه زرین، برج مینا، طبقه سوم، واحد 2